For Sale!!

                                         For Sale!

( een aantal spullen zijn al verkocht informeer voor eventuele interesse )
           
Het is weer tijd voor een grote opruiming! =) En daarom zet ik een aantal mooie spulletjes online, zodat ik er wellicht een ander nog heel blij mee kan maken!
Waarom ik dit doe? nou hier om...Je kent het wel, je kijkt in je kast en denkt 'Ik heb niets om aan te trekken', terwijl ondertussen je kastdeuren amper nog dicht gaan. Maar dat zijn allemaal kleren die ik niet meer pas, te dik voor ben, of me niet meer leuk staan, en daarom staan ze te wachten op hun nieuwe baasje;)

 

 

 

 

Dr Adam's Pump
Zwart Leer
Zilveren Neus
Maat 41  ( Valt als 40 )
Chique / Sexy
Hak 11 cm
1x gedragen voor modeshow || Nieuw 

Stoer Raulph Lauren Jasje

Zwart Katoen met leren strepen

Maat : Medium

staat : Zo goed als nieuw

                                              

                                            

Adidas Sneaker
Zwart wit
Maat 39/40
Staat : Gedragen

Sisley || Jasje

Maat M || Wit Katoen 

Staat || Nieuw

 

  Leren Laars

                                                                                             Maat 38

                                                                                                Staat :Gedragen 

                                                      Hak :9.2 

                                                                         Italiaanse Laars

         

 

  

Home sweet Home

Home sweet Home.

Vanochtend had ik een afspraak met Marlou, degene die mijn werk regelt. Helemaal netjes aangekleed, haartjes vast, routebeschrijving aan, pakte ik mijn fiets en vertrok. Echter moest ik naar het kantoor komen bij Rhijnspoorplein. Nog nooit van gehoord. gelukkig hebben we tegenwoordig allemaal zo'n hip mobieltje wat slim de weg wijst. echter had mijn routebeschrijving er vandaag niet zo'n zin in, om de 500 meter veranderde hij weer van route gék werd ik er van! Ik ging om twee uur weg, en ik ben net pas twintig minuten thuis, en dat gesprek duurde ook twintig minuten. juist ja, ik heb heel lang gefietst. Goed voor de calorieen, dat wel. Na zo'n koude, fietstocht met alleen maar tegenwind is niets fijner dan thuis komen. Lekker warm, rusten op de bank, tv aan, laptopje op schoot. Iets waar ik altijd naar uit kijk als ik weg ben van huis. Onderweg kwam ik in verschillende buurten van amsterdam terecht, omdat ik telkens verkeerd fietste. Ook wat minder luxe buurten kwam ik tegen. Eigenlijk sta je er nooit bij stil, maar het kwam hard aan en ik besefte weer even goed hoe fijn ik het heb. dit is nederland, en toch zijn er zoveel daklozen, zoveel mensen die op straat leven in deze kou. mensen die niet lekker ernaar kunnen kijken om aan het eind van de dag weer thuis te komen, met een lekkere maaltijd rond zessen. Hoe vreselijk moet dat zijn, als je door welke omstandigheden dan ook, altijd maar moet schuilen, in de kou moet leven, hoe kun je je dan nog focussen op de toekomst? vanwaar haal je de zin in het leven nog vandaan? Het raakte me, en dat is maar goed ook. want in zo'n rijk land als nederland, hoort iedereen recht te hebben op een warme maaltijd, een gezellig gesprek, en een lekker matras om op te slapen. We klagen allemaal zoveel, maar besef eens hoe fijn het is dat jij wel een plekje hebt om je lekker terug te trekken, en je rust te pakken. Of als je eten weggooid, sta er even bij stil dat sommige mensen helemaal niets te eten hebben. I'm blessed, are you?

Xlove

 

 

 

Slaap Lekker lieve lezers! bedankt voor al jullie medeleven!! voor degene die mijn column over de waarheid van de bachelor wél hebben gelezen, ik ben blij dat jullie de waarheid weten. het is kijkersbedrog. voor diegene die hem niet hebben gelezen, geduld.. ;-)  xlove

Fleur

                                                                             Fleur

 

Een zus om trots op te zijn,

een moeder die je nooit heb kunnen zijn,

mijn trots mijn hele leven,

een vrouw die nooit op wilde geven.

 

Elke dag zweef je door mijn gedachtte,

tot ik je zie en je op mij zal wachten.

ik mis je zo verschrikkelijk veel,

als ik over je praat krijg ik een brok in me keel.

 

niemand kan nog zien hoe fantastisch jij bent,

ik zal met trots over je praten

tot jij een legent bent!

 

Je was de held in mijn leven,

maar ik was te trots om dat toe te geven,

nu besef ik hoe zwaar het is,

om elke dag te moeten dealen met jou gemis.

 

Ik hou van je mijn grote zus, ikmisje.. dikke kus

Friend or Foe?

                                        Friend or Foe ?

Je kent het wel, mensen die je te gek vinden als je bekend bent, of succesvol, en zodra je alles weer kwijt bent, je opeens niet meer kennen. Mensen vinden je snel geweldig als je iets voor ze doet, maar mocht jij zelf iets nodig hebben, dan zijn ze ver te zoeken. Ik tuin er altijd weer in. Waarom vertrouw ik mensen zo snel? Wanneer leer ik het nou af, je echte vrienden zijn er als je dood ziek in bed ligt, als je even denkt dat je niemand meer hebt, de momenten dat je in rouw zit en iemand even een smsje stuurt "ik ben er voor je als je me nodig hebt" dát zijn vrienden. Vandaag zat ik bij een nieuw PR bureau waarmee ik wellicht ga samen werken. Dat meisje met wie ik sprak / de eigenaresse, was vriendelijke, had humor en begreep me. Meteen zegt mijn gevoel weer, het zit goed. terwijl ik ken haar net, toch heeft mijn instinct altijd gelijk. Net zoiets als mijn ervaring in de bachelor, ik vertrouwde de productie, de dames die deelnamen, en het contract wat ik voor me neus geduwd kreeg. Daarin heb ik me zo vergist, deze hele ervaring was de grootste fout in mijn leven, en het grootste geschenk. Er is misbruik van mijn goedheid gemaakt, ik ben op een manier getoond zoals ik totaal niet ben. Dat ik mijn column over de waarheid achter de bachelor heb moeten wissen, maakt mij woedend, echter de waarheid komt een keer boven, en mijn column ook zodra mijn contract het toe staat. Mensen lopen over lijken, het doet er niet toe hoe jij ergens aan onderdoor gaat, zodra een ander maar succes heeft. totdat ze zélf in de problemen komen, en de dupe worden van hun haat jaloezie en nijd. Iedereen komt zichzelf weer een keer tegen. ik geloof blind in karma, het heeft mij vaak laten zien dat mensen gestraft worden als ze zelf op een foute manier leven, of als ze misbruik maken van de goedheid van een ander. Ik kan mijn persoonlijke mening niet eens uiten over mijn ervaring in de bachelor, want stél dat mensen te weten komen hoe het werkelijk in elkaar steekt. Nog erger is dat degene die in de bachelor zat, echter zeer kort, ook weer een goed voorbeeld is van een ander iets misgunnen. Zolang jij succes hebt leven ze van jou leven, een eigen leven lijden kost teveel moeite. Tóch blijf ik optimistisch, ik leef voor mezelf, mijn ouders, mijn geluk, mijn succes, wat uiteindelijk moet je op je eigen benen kunnen staan. Ik heb veel vrienden verloren, meer dan ik heb overgehouden. Vrienden, echte vrienden, die koester ik en voor hun ga ik door het vuur.  Blue circle wil mij niet slecht neer zetten? zeggen ze daarmee dat ze echt zo dom zijn dat ze niet weten wat een montage met iemand doet? na al die jaren ervaring? Mensen levens daar gaat het hier om, verraders, jaloezie, bekendheid brengt heel wat met zich mee. Maar ik ben niet getreurd, mijn boek komt uit en dat zal ik groot naar buiten brengen, Een verhaallijn uit het hart, dan is een programma binnen een seconde vergeten. Heb de mensen lief die dicht bij je staan, die je misschien niet elke dag ziet, maar áls dan voelt nog fijner dan de vorige keer. Teer niet op een ander, maar kies voor jezelf. Je bent uniek, niemand is zoals jij. Verplaats je in een ander, behandel iemand zoals je zelf behandeld wilt worden, met respect en liefde.

                                                           I'm lost without my girls.

 De nacht is een soort geschenkje, waarin je kunt ontsnappen aan de realiteit, even weg dromen, weer even bij diegene zijn die je zo mist, even tot jezelf komen en genieten van de rust. Slaap lekker lieve lezers.

Xlove

Every woman needs aMister Big.

 

Mister Big, de man van je dromen. je kan niet zonder hem, maar ook niet met. die onbereikbare man, die je hartje sneller doet kloppen. de man die alle controle over jou weg neemt. Je word al week als je hem aan kijkt. is het

Liefde?

Lust?

dominantie?

iets geheimzinnigs?

Waardoor worden wij vrouwen zo onzeker als het om mannen gaat. Wat zijn mannen zonder vrouwen, ik denk vrij weinig. we zijn sterke krachtige wezens. Wij vrouwen zorgen meer dan de man, we dragen negen maanden lang een kind, we voeden het op. We kunnen meerdere dingen tegerlijk, en toch zijn we als het op mannen aankomt onzeker. We romantiseren sneller als het gaat om de perfecte looks van een man. achteraf kan dat nog wel eens tegenvallen. vijftig procent van de vrouwen in nederland valt op de sexy italiaanse bad guy. de Romanticus, die je behandeld als een prinsesje, of nee een koningin. We hebben veel eisen als het gaat om de perfecte man, de top elf van de gemiddelde vrouw zijn

1.betrouwbaar

2.knap, sexy

3.humor

4.begripvol

5.succesvol

6. verzorgd

7.netjes

8.goed in bed

9.creatief

10.romantisch

11.goed kunnen koken

Persoonlijk ben ik een moeilijke in een man vinden, mijn perfecte man. weinig tippen aan dat uren lange verlang lijstje, wellicht een leuk verzoek aan sinterklaas dit jaar. ik weet nog goed dat ik met mijn moeder samen naar italie ging afgelopen zomer. Zoals elke jaar gaan we altijd naar ons plekje in toscane. waar we veel mensen kennen, en ons heel erg thuis voelen. Mijn moeder had via een vriendin een appartement aan het strand gevonden waar we een maand verbleven. De strandtent op vijf minuten loop afstand, was het strand waar we elke dag heen gingen. De mensen kende ons daar inmiddels goed. Ook roberto was een aangename aanwezigheid daar. Hij beheerde de parkeerplaats van de strandtent. Elke dag stond hij daar met zijn heerlijke bruine gespierde lichaam, de macho uit te hangen. en laat het nou net zo zijn dat ik daar een hele erge zwak voor heb. Zwart haar, donker bruine ogen, een lage opwindende stem, hij had alles wat mij doet smelten. Hij was iets langer dan ik was, elke avond ging ik naar het strand toe. Hij wist me wel in te pakken, ik ben best een dominant typje, ik weet wel hoe ik een man verlegen krijg of een ego moet strelen door iets te zeggen. maar bij Roberto wist ik niets meer, opeens wist ik me geen houding meer te geven, ik ergerde me kapot aan mezelf. hij maakte mij onzeker, ik was verliefd. hij is de enige geweest in mijn leven die alle trucjes van mij als stof deed opwaaien. weg waren de praatjes. Als ik savonds op het strand aankwam, zat hij alweer klaar met een heerlijke pizza, de beste italiaanse wijn die je je maar voor kan stellen. ik ging bij hem zitten en kon alleen maar luisteren naar wat hij allemaal te melden had. de taal ,de klanken, het klonk als muziek. ik keek naar de sterren, ik was gelukkig dan ooit. De italiaanse man is een mysterieuze man, het duurt aardig een tijdje voordat je hem van top tot teen door hebt. De kunst is dat hij je alle aandacht van de wereld geeft als je bij hem bent, hij verwend je in overvloed. Maar als hij niet bij je is, is hij onbereikbaar, vraag je je af wie hij nu weer een prinses laat voelen. Tóch als hij weer bij je is vergeet je alles weer. Wat is dat toch met die onbereikbare, mysterieuze man. als een man te makkelijk is en alles doet wat je wilt, is het spelletje eraf. Het spel, de strijd moet in evenwicht zijn. Maar wanneer is het tijd om van spel en obereikbaar over te gaan naar breikbaar en game over let's get serious?.. Die overgang is bijna altijd een issue. Wie maakt de eerste stap? en neemt het risico afgewezen te worden? Mister Big moet natuurlijk de vrouw de vraag stellen, wil je verkering met me? wil je met me trouwen? dat is een ongeschreven regel. De perfecte man elke vrouw heeft het erover, maar bestaat hij wel? zoeken we ons niet wezenloos naar mister big terwijl hij elke dag langs fietst? Of de beste vriend die altijd je verhalen aan hoort en je steun en toeverlaat is. de perfecte man voor ieder weer anders, wie weet vinden we hem wel nooit maar het maakt ons ook kritisch en we nemen niet genoegen met minder, wat we verdienen meer.

 

 

Het is een feit: vrouwen zijn geraffineerder en veeleisender dan mannen. Zélfs tussen de lakens. Terwijl jij volop geniet, keurt zij ondertussen jouw bedprestaties...

Geschrokken van het idee dat jouw bedkwaliteiten worden getest? Nee? Ok, dan gaan we door. Hoe zou je je in bed gedragen als je wist dat elke amoureuze handeling die je verricht, uitgebreid wordt besproken met haar hartsvriendin? Want geloof het maar, vrouwen vertellen dit soort dingen onder elkaar. En hoe! (let de volgende keer eens goed op als je haar vriendinnen ontmoet. Schenken ze je een meelijwekkende blik of een glimlach...? het maakt hierbij de man onzeker, wij vrouwen kunnen wel doen alsof we ervan genieten, eigelijk hebben wij vrouwen de touwtjes in handen in bed. Mannen met grote praatjes, die zichzelf fantastisch vinden vallen vaak aardig tegen. Hoe perfect mister big ook mag zijn, als de man tegen valt tussen de lakens word het niets meer. De chemie is dat dan de verborgen schat dat de perfecte man maakt?..

 

De moring after..

 

Ook weer zo'n taboe, de volgende dag na de eerste date, of de one night stand. Je word wakker kijkt elkaar aan, en dan.. dan ga je lekker samen ontbijten, of stuur je iemand al gelijk de deur uit? nee dat zou onbeleefd zijn. in bed als je intiemer bent dan ooit ken je elkaar door en door. dan is er geen schaamte, geen ongemakkelijke situaties ( mag je dan hopen ). Maar als je elkaar de volgende ochtend in de ogen kijkt, ja waar staan je nu? scharrel? verliefd? maar nee het is nog te vroeg om dit uit te spreken. De man is sneller geneigd te zeggen dat het leuk was en het bij sex te laten. maar de vrouw is emotioneler, wij willen niet als een product worden gebruikt. Hoe door breken we dit taboe? simpel, duidelijk zeggen wat je voelt en verwacht, kunnen er ook geen misverstanden ontstaan. En wie stuurt het eerste smsje na die spannende wilde avond? Een goeie manier om die ongemakkelijkheden te vermijden, is humor erin te gooien. Beetje spotten over de situatie, de man ziet het niet aankomen, en jij bent ook je ei weer kwijt. het blijft een dierlijk spel wat we spelen, en het maakt het ook allemaal wat spannender. Toch moet ik bekennen dat ik dat spel van regels nooit door zal krijgen, en tóch vertrouw op mijn eigen gevoel. en mister big.. op hem wacht ik nog

 

xLove

ontbijt, belangrijkste start van de dag. ik hou ervan om zo gezond mogelijk te ontbijten. bananen, yoghurt, cruesli, aardbijen, of een cracker. ik ontbijt bijna nooit brood, en als, dan volkoren bruin.
Vandaag trakteer ik mezelf op een sinterklaas onbijtje, yoghurt bananen en gestampte pepernoten.
echt een aanrader!

Xlove

Love, Dream, Kiss, Live

Fotoshoot de Grazia ...

 

 A dream that came true..

but nothing was what it theems like..

De real story behind the bachelor

                                       'De Bachelor '

                                                           'Zwaarder dan Ooit'

 

De bachelor, hoe het allemaal begon. Ik was lekker aan het werk op mijn camping in italie. Het was een zonnige dag, ik had net met mijn collega's besproken over wanneer ik weer terug zou gaan naar nederland. Opeens kreeg ik een mail van BLue circle, met de vraag of ik mijn telefoonnummer even wilde sturen, omdat ze mij dringend wilde spreken. Tijdens mijn 2,3 uur pauze ging ik lekker ontspannen op het strand, toen ik net een duik in zee had genomen mailde ik bluecircle mijn nummer. nog geen kwartier later werd ik opgebeld 'Hi jacobien, we willen je vragen of je wil deel nemen aan een nieuw seizoen van de bachelor'.. ik viel even stil, ik wilde wel weer iets met tv doen maar ook wist ik dat zulke programma's naar, naar voren kunnen komen. Ik zei dat ik er even een paar dagen over na moest denken. Ik belde ze drie dagen later terug en als voorwaarde wilde ik alles weten over hoe het in elkaar zat en wat er precies verwacht werd. Omdat ze mij zo graag in het programma wilde hebben, vertelde ze mij dat ik zeker mee naar suriname zou gaan. maar dat ik dit wel stil moest houden, want die andere meiden mochten dat niet weten. Ik besloot uiteindelijk om naar nederland te vliegen mijn spullen te pakken en weer door naar suriname te gaan. Het ging allemaal zó snel, ik vond het zo leuk om mee te doen dat ik niet na dacht over het contract wat ik me kreeg. Toen ik mijn management bureau ernaar liet kijken afgelopen week zeiden ze 'je bent flink in de maling genomen'. Zo voelt dat ook. Maar door mijn vertrouwen in de productie tekende ik het contract. Nadat ik het contract had getekend, moest ik meteen prikken halen voor suriname. Voor ik het wist zat ik in Rotterdam en ontmoete ik alle andere meisjes van de bachelor waarvan tien al meteen de volgende dag zouden afvallen. Ik kon eigenlijk al meteen met bijna alle meiden leuk overweg, ik ben altijd enthausiast en optimistisch. ik had in alles wat nog komen zou overal heel erg zin in. ik kon vrijwel vanaf het begin leuk met vier meiden erg leuk overweg. zonder dat dat de bedoeling was vormde we eigenlijk een soort groepje. echter plaats ik mezelf liever nooit in groepjes, en ben ik met iedereen even gezellig. Ik was totaal niet gewend om alleen maar met meiden opgescheept te zitten 24/7. We zaten op een grote boot in rotterdam voor twee hele dagen. we mochten nergens naartoe, we zaten van sochtens vroeg in de makeup en we moesten tot savonds heel laat wachten in een kamer tot we weer opnames hadden. Rutger zagen we alleen tijdens de opnames. We moesten bij aankomst onze telefoons inleveren, en niet gebruiken tijden de gehele periode van de opnames. Ik had van te voren met iemand van de productie afgesproken dat ik mijn mobiel wel mocht gebruiken, anders wilde ik niet mee werken. Ik kan niet zonder mijn ouders, ik moet ze elk dag horen. sinds mijn zus is overleden is dat nóg sterker geworden, en kan ik het mijn ouders niet aan doen om ze niet te spreken. toen ik ze vroeg om mijn moeder even te bellen wilde ze mijn mobiel niet geven, ze deden er alles aan om mij maar niet te laten bellen. ik was woest, iedereen had wel een reden om naar huis te bellen, maar die van mij lag heel gevoelig. ik voelde me een nummertje, meer niet. Na twee moeilijke dagen in rotterdam gingen we met de bus naar schiphol toe, we zouden daar rond 1 uur aankomen. mijn vader had mijn paspoort nog bij hem thuis liggen en zou die op schiphol langs komen brengen. we kwamen in plaats van één uur daar rond twee uur aan, mijn vader was niet op de hoogte gebracht en heeft daar een uur staan wachten. omdat ik geen mobiel had stond ik machteloos, en van een productie verwacht je dat ze alles voor je regelen. ze gaven mij de schuld van het vergeten van mijn paspoort en vonden dat ze me vader maar moest wachten. ik begon steeds meer spijt te krijgen dat ik mee deed aan dit programma, de productie maakte me vaak erg boos en ik vond ze erg onrechtvaardig. Gelukkig kon ik mijn vader nog even in de armen sluiten en knuffelen voordat ik wegging, ik zou ongeveer drie weken weg blijven, al zag ik er al vanaf het begin erg tegenop. maar ik stond destijds niet sterk genoeg in mijn schoenen om dat ook daadwerkelijk uit te spreken. De vlucht duurde negen uur. Je beseft niet dat je zolang in een vliegtuig zit, maar onder welke omstandig ook, ik blijf positief en gooi er een beetje humor in. ik zorgde voor een goeie sfeer, en veel lachebuien samen met de vier meiden die naast en achter mij zaten. Ik keek veel films, en praatte gezellig met de andere meiden. In het vliegtuig mocht ik nog even in de kockpit kijken, ik zat daar minstens twintig minuten, het waren heilige momenten. Het was prachtig om te zien hoe hoog we vlogen, de piloot legde alles uit wat al die honderden knopjes nou eigenlijk in hielden. als ik uit het raampje keek, zag de ronde aarde, ze felle zon, en de prachtige wit blauwe lucht. Het gaf me weer een beetje kracht om door te gaan waar ik mee bezig was. Ook sprak ik een tijdje met 'de bachelor' die voorin het vliegtuig zat. Hij vroeg hoe ik vond tussen alle meiden, wie ik eigenlijk was, waar ik woonde, en waarom ik mee deed. Ik vertelde waar ik woonde en toevallig had hij precies bij mij om de hoek net een huis gekocht. Ik vertelde dat mijn zus was overleden en ik daarom dubbel zo alles aanpak wat op mijn pad komt en daarom dit avontuur wilde aan gaan. hij vertelde dat hij ook nog een zus had en dat zij zelfs kindjes had, ik vind dat altijd bijzonder om te horen. het maakte het gesprek wel bijzonder en het kwam bij ons beide aan. Ik deelde dit met de meiden naast wie ik zat, na drie weken blijkt dit verhaal nogal verdraait te zijn van mond tot mond. Toen na negen uur kwamen we eindelijk aan in suriname, ik kon niet geloven dat we na negen uur vliegen werden aangesproken met 'Goeie avond, welkom in suriname' terwijl na twee uur naar italie ik italiaans moet spreken. Dat maakt het nog moeilijker om te aclimatiseren. Gelukkig was het ook wel heel erg makkelijk. De mensen waren heel vriendelijk en blij ons te zien een warm welkom. We moesten wel nog door de duane. we kregen van de productie allemaal een leugen toe gesproken die we aan de duane moesten vertellen, omdat we daar niet voor een tv programma mochten verblijven. ik vond het echt nergens op slaan, en weer vroeg ik me af 'waar ben ik aan begonnen?!'. Toen moesten we ook nog eens vanaf airport anderhalf uur met een bus die ons bijna de dood in reedt, naar onze villa rijden. De auto's rijden daar links ipv recht, en rijden zo walgelijk hard en eng dat elke keer op het nippertje iemand niet werd dood gereden, we waren bijna allemaal doods bang in de bus en probeerde ons maar koest te houden. Toen we in de Villa aankwamen zag het er ongezellig, kill, en nog niet af uit. totaal niet het plaatje zoals op tv te zien was. We liepen meteen een kamer binnen, en gingen slapen. ik was dood op, en werd nu al gek van al die kakelende meiden. De volgende ochtend, zocht ik in mijn koffer naar mijn dagboekje, met de laatste haarlok van mijn zus erin, en een aantal speciale gedichtjes van mijn moeder. ik kon het nergens vinden, ik zei tegen de productie dat ik wilde bellen naar de vlucht maatschappij en gevonden voorwerpen. ik mocht niet bellen van de productie. ik was echt tot moord in staat, dat ze mij dat ontnamen. ik wilde weg uit dit verschrikkelijke programma, de laatste haarlok van mijn zus was mij goud waar. dat ik niet mocht bellen en ze er niets aan hebben gedaan doet me nog steeds vreselijk pijn. ik heb uren gehuild hierom, en nóg kon het de productie niets schelen. Ze gebruikten mij puur voor het programma, dat ik naar huis wilde en diep gekwetst was maakte ze niets uit. De volgende dag gingen we onze aankomst filmen, we kregen kleding van de styling, en moest opnieuw onze koffers naar binnen sjouwen. Onze aankomst duurde wel een uur om te filmen. De regisseur had in het begin al tegen mij gezegd dat hij me opdracht zou geven in hoe ik moest reageren. ik had niet door dat zij mij als een vals haatdragend meisje neer wilde zetten. Ook als ik moest quoten bleven ze mij pushen om iets negatiefs te zeggen. als ik zei "Het zijn hele toffe meiden, alleen erger ik me kapot aan hoe ze roddelen" dan werd alleen het stukje van wat negatief was eruit geknipt en in het programma gemonteerd. je zag nooit de aardige dingen die ik over andere zei. Ik schrok heel erg toen ik mezelf terug zag in het programma. Alle meiden hadden argwaan over mij, dat snap ik ook doordat ik opviel en sneaky deed. Ik zei soms tegen de productie dat ik soms echt niet kon acteren en doen alsof, ze haalde me altijd over om bepaalde reacties los te krijgen of om voor bepaalde raadsels te zorgen. de meiden gingen overal wel makkelijk in mee. ik moest bijvoorbeeld voordoen alsof ik al zeker was dat ik zou winnen, dan zouden die meiden daarover gaan praten en zou er meer een strijd ontstaan wat het programma weer leuker maakt. De meiden in het huis begonnen aardig over mij te roddelen, ik viel volgens hun teveel op. Per dag moesten we ( diegene die veel opvielen ) wel zes quoten.  dat houdt in kort een intervieuw geven, je mening, etc. van die zes is er een halve uitgezonden. verspreid over de hele periode, zijn er wellicht van de 300 nog niets eens 40 uitgezonden. Ik zat vaak in tranen, omdat ik het er niet meer naar mijn zin had, ik wilde naar huis, ik wilde muziek luisten, ik wilde mijn ouders spreken niets mocht. Door al die haatdragende roddels over jou om je heen de hele dag door, daar word je als persoon ook niet blijer van. ik ben een gevoelig persoon, en wil altijd iedereen tevreden houden. doordat ik steeds verdrietiger was, ging ik steeds verder van mijn gevoel af staan. Ik werd chagarijnig, ik begon me te irriteren, ik trok het niet meer. al die boze gemene quots van mij, zijn door mij uitgesproken maar de reden en de oorzaak daarvan werd niet in het programma getoond. Ook de aardige dingen die ik zei en de gevoelige uitspraken werden niet uitgezonden waardoor er een boos jaloers meisje op de buis was. Daar koos de productie bewust voor. Het zou veel stof doen opwaaien. De weken gingen langzaam voorbij, je enige uitweg was als je op date ging. doordat je nul afleiding had en opgesloten zat in een huis met alleen maar vrouwen, werd je gedwongen bijna door alleen maar aan de bachelor te denken en alles ervoor over te hebben om weg te kunnen komen uit dat huis. We kregen smiddags wit brood met pindakaas, en 1x in de week wat fruit als je geluk had. nadat we eiste dat we wat meer eten kregen haalde ze héél soms ook worst of pannekoek beslag. savonds kregen we altijd kip met rijst, het kwam je neus uit. Het was bijna marteling zonder fysiek geweld. Overdrijven is mijn vak zul je wel denken, maar ik overdrijf dus niet. Ik begrijp niet dat die andere meiden er zo luchtig over deden, en maar genoegen namen, ze zeurde wel onderling maar diende geen klacht bij de productie in. bijvoorbeeld de wijn, daar waren we ook erg ontevreden over, we mochten 1 glaasje per avond. dat is niets vergeleken wat ik normaal drink met vriendinnen. Na lang zeuren kregen we na twee weken een extra flesje. Mijn 'groepje' viel langzamerhand ook steeds meer uit elkaar. Wat ik erg jammer vond. maar ik begreep wat iemand van de productie zei dat dit van te voren al het plan was. Ik legde me erbij neer, en hield me mond dicht tegenover de andere meiden. Dat was zwaar, soms wilde ik het liefst alles uitschreeuwen wat ik wist. maar dat deed ik niet, want ik zou dan meteen uit het programma worden verwijderd. je zou denken dat is dan toch je uitweg? maar je wilt aan de ene kant niet in de problemen komen. Ik zat in een dubio, de roddels werden erger verspreid, de productie wilde meer zien en zorgde voor echte drama. Ik kreeg heel erg ruzie met een meisje in het huis, dóór een ander meisje in het huis. dat andere meisje was smoor verliefd op de bachelor, wat jonger dan de meeste meiden. Zij had de roddel verspreid en mijn naam genoemd terwijl het van iemand anders afkomstig was. Toen een groepje meiden naar het weeshuis gingen op date, kwamen ze er ook achter dat de ware aard van het wat jongere meisje niet echt heel leuk was. De productie had de ruzie met opzet gefilmd, het grappige was nog dat dit niet de ordinele ruzie was maar we moesten het nog eens na spelen. Toen ze terug kwamen van de date naar het weeshuis, kwamen ze savonds met z'n alle rond de tafel zitten waar ik met m'n enige vriendinnetje die nog over was zat te kletsen. Ze walgde van haar ware aard van het jongere meisje. Het meisje waar ik ruzie mee had bood haar excuses aan, echter dat het weer was bijgelegd mocht niet op tv verschijnen. want ze wilde mij negatief over laten komen. Walgelijk hoe montage en tv je reputatie kapot kunnen maken tegenover de onschuldige naiefe kijker. De reacties op social media ontplofte bijna, toch kreeg ik ook steeds meer reacties van mensen die in dezelfde positie hadden gezeten, en ook hadden deelgenomen aan een tv programma en anders op tv werden getoond. De derde week brak aan, ik was al een aantal keer op date geweest, ik begon de bachelor steeds minder leuk te vinden wat ik ook zei in de quotes maar die waren eruit geknipt. Want de bachelor zijn image mocht er uiteraard niet onder lijden. Hij was oppervlakkig, snel afgeleid, de aandacht steeg hem een beetje naar zijn hoofd. Hij zat zoals in he programma te zien is in een luxe villa, kon zoveel eten als hij wilde, en had altijd toegang tot zijn mobiel. dat hij alles mocht, en dat alle vrouwen hem wel zagen zitten gaf hem als je het mij vraagt teveel zelf vertrouwen. Er waren drie meisjes die al aardig verliefd werden, al ontkende ze dat tegenover de camera. Ik zei tegen de productie dat ik naar huis wilde, ze zouden met de bachelor daarover praten. elke dag zaten mensen van de productie te monteren, gelukkig liepen ze drie weken achter met de montage en kon de verhaallijn makkelijk worden aangepast. Om de twee dagen gingen ze vergaderen, met de bachelor erbij. over de plannen, om natuurlijk het zo spannend mogelijk te maken voor de kijker. Weinig meisjes in het huis wisten hier precies vanaf. Doordat de productie met mij als product speelde in het programma, wist ik dat veel wat gaande was niet oprecht was. ik werd daardoor heel erg achter dochtig, wat tot spanning en ruzies leide. Mijn laatste date in kabalebo was een mooie maar ook heftige ervaring. ik ging meteen na aankomst met de bachelor op date tot midden nacht. Ik kon moeilijk genieten van de prachtige omgeving door alle stress om me heen. Toen we gingen varen zag ik een andere man voor me zitten dan degene die bij de rozen ceremonie voor ons stond. We waren ongeveer vier uur aan het varen, het was prachtig om te zien. een van de mooiste natuur gebieden die ik ooit in mijn leven heb gezien, ik voel me zo rijk door de prachtige natuur, de aapjes in de bomen, het was een zegen daar te zijn. De avond viel, ik moest me omkleden en opmaken. Iemand van de productie kwam nog even naar me toe, om me te vertellen hoe het zou lopen en fluisterde me nog even in hoe ik me voor moest doen. Ik wachtte tot de tafel het eten en alles klaar stond, ik zat in mijn kamer op bed. ik stond er weer even bij stil hoe bizar het was dat ik in dat prachtige gebied zat, de echte natuur en amper iets me kreeg door het programma wat als een echte mind fucker werkte. Toch was het fijn om weg te zijn van het huis. Ik kwam aan lopen en ging aan tafel zitten. In elke mogelijke hoek die je je voor kunt stellen stond wel een camera. heel erg confronterend, ook nog eens heel ongemakkelijk omdat iedereen van de productie wel ergens zat mee te kijken. ik nam daarom ook kleine hapjes van het eten, niet alleen omdat ik overal bekeken werd maar ook omdat ik tegenover iemand zat die dwars door me heen keek en hondert vragen stelde. Zoals ik eerder al zei gingen er aardig wat roddels door het huis, echter zag je op tv bijna alleen maar de roddels die over mij werden gezegd. Omdat de productie via mij wel leuke tv kreeg, wilde ze nu mij ook even perplex laten staan. en spraken ze met de bachelor af, terwijl ik op bed zat te wachten dat hij mij met de meest erge, kwetsende roddel ooit zou confronteren. Ik kon mijn oren niet geloven en ik ging kapot van verdriet. hoe ver tv wel niet gaat om kijkcijfers te krijgen. Ze spraken over mijn engel, mijn zus, ze kwetste mij, oke tot daaraan toe maar ook mijn familie mijn ouders. hoe durfde ze. na het filmen ontplofte ik tegen de productie, ik heb ze allemaal één voor één met een hoge stem aangesproken. ik dreigde ermee dat ik alles wat ik wist en hoe ik als actrice in dat huis zat allemaal zou op biechten. ze beloofde mij het niet uit te zenden, en boden hun excuses aan. Natuurlijk had ik een contract ondertekend, waarbij ik niet na dacht op dat momet, waarbij ik toegang gaf tot al het beeldmateriaal. Ik stortte letterlijk en figuurlijk die avond in elkaar. ik huilde wel een uur lang. kijkend naar de sterren, in de hoop dat me zusje me hoorde.. en in de hoop dat alles goed ging met mijn ouders. Een jongen van de productie met wie ik erg close was kwam naar me toe omdat hij me zag huilen. Ik zat op de verranda, luisterd naar het valse geroddel van de productie aan tafel op het balkon naast mij. Alles voelde als een open wond. Op dat moment voelde het heel erg fijn dat de enige betrouwbare jongen van de productie mij even kwam troosten. Hij zei 'hou nog even vol, je kunt bijna naar huis'. Dat voelde als een geruststelling. even later kwam de bachelor erbij zitten en hield me stevig vast terwijl ik niets meer kon dan huilen. Hij zei nog van alles, maar ik geloofde niets meer van zijn praatjes. nog geen half uur geleden confronteerde hij me nog voor heel nederland met het meest kwetsbare wat je kunt doen. ik wilde naar huis, gelukkig kon ik bijna weg. dat hield me sterk. De volgende dag ging het meisje waarmee ik op date was een paar uur met hem weg. dat gaf me rust. Ik ging met de leidinggevende van kabalebo de jungle in. We bezochten een vliegtuig dat al jaren in jungle stond. Ik heb de mooiste natuur ooit gezien, de één na gevaarlijkste spin ( nog groter dan een vogelspin ) gezien, de telefoonboom bezocht. ze vertelde me alle verhalen, we maakte een mooie tocht van vier uur. Toen ik terug kwam ging ik bij het zwembad liggen, ik kreeg en terugslag van emoties, ik besloot lekker te gaan slapen. Al snel kwam de productie samen met de bachelor terug van de date. ik werd wakker gemaakt door de regisseur. ik moest weer klaar staan om te filmen. Ik had geen zin in meer, maar ik moest ze nog even te vriend houden. We vlogen die namiddag weer terug naar het huis. Ik moest nog even het spelletje door spelen en we kwamen met een blij gezicht weer terug. Ik was wel meer opgelucht omdat ik wist weer snel naar huis te gaan. De volgende dag werden ik en het meisje met wie ik samen op date ging naar huis gestuurd. Ik gaf de meiden een knuffel om mezelf niet te laten kennen, hoe boos ik ook was. die meiden zullen me nooit begrijpen, omdat met hun geen spelletje is gespeeld, en zij van niets af wisten hoe de stand van zaken was. Behalve één meisje wat na mij eruit zou gaan, zij was ook niet op haar achter hoofd gevallen en was heel lief voor mij. ik had veel steun aan haar in het huis. ze nam ook het als enige voor mij op. Ik zat nadat ik was weggestuurd nog drie dagen in een hotel. waar ik eindelijk lekker kon eten, en vrij was. ik moest gewoon wennen aan die vrijheid. drie weken lang word je verteld wat je moet doen, wat je eet, wanneer je klaar moet staan. niets bepaalde we zelf. en nu mocht ik zelf bepalen wat en wanneer ik at en dronk. we waren goed in de war. maar maakte er ook flink misbruik van, en aten en dronken ons vol. we gingen parimaribo verkennen en hadden leuke twee dagen. De vlucht terug was een drama, we moesten drie uur op ons vliegtuig wachten, maar door alle slaappillen hebben we de hele vlucht geslapen. Ik kon naar huis, eindelijk. Toen ik mijn vader op schiphol zag staan, en hem in de armen sloeg moest ik huilen van geluk en hij ook. ik was gebroken, en flink afgevallen door het weinige eten. ik was emotioneel een wrak en de afleveringen moesten nog beginnen. ik ben blij dat alles nu achter de rug is, en ik met grote nieuwe plannen bezig ben. Dankzij de bachelor heb ik geleerd mensen niet meer snel te vertrouwen, gelukkig heb ik nu een management bureau die mij steunt en helpt. ik wil programma;s gaan presenteren, en daar ben ik met mijn PR bureau nu ook mee bezig. ik sta in de grazia, ik heb een tof bureau wat in mij gelooft. ik heb geleerd zoiets nooit meer te willen doen, en er heel veel mensen zijn die misbruik van je goedheid maken. Vanaf hier kan het alleen maar beter gaan, ik ben op me bek gegaan, Ik ben voor gek gezet maar ik geef nooit op. en geloof dat er meer liefde is dan haat. Het is absurd hoeveel mensen in het tv bedrog tuinen. Mensen houden van succes, maar haten mensen met succes. Niets is wat het lijkt, zeker de bachelor niet.

LOVE

 

 

 

Terug van weg geweest.

happy to be back.

Daar ben ik weer, terug van weggeweest. drie maanden in italie gewoond, naar suriname geweest voor het programma de bachelor, nu weer terug in nederland en mijn missie nu is hard werken aan mijn loopbaan.
Alles is zo spannend, niets gaat zoals ik verwacht dat het zal gaan.
Mijn dromen, mijn passie, mijn doelen zijn het enige wat mij door laat gaan. vechten tot ik een dag terug kijk en denk, ik ben gelukkig ik heb bereikt wat ik wil bereiken en niets houdt mij tegen. Vanaf nu zal ik elke dag een blog bij houden over gevoel, mijn leven, de liefde, mijn carierre, mijn dromen, alles wat in me op komt wil ik met jullie delen, in de hoop dat ik jullie kan inspireren.
Niets is wat het lijkt, daar kan inmiddels over mee praten. ik had nooit gedacht dat ik nog zo naief zou zijn, en zo snel mensen zou vertrouwen als ik de afgelopen maanden heb gedaan. Een groot leerproces is aangebroken, ik word ouder en denk steeds meer na over hoe ik het beste uit mezelf kan halen. Elke dag zit vol met verassingen.. leef to the fullest, and believe in yourself.